به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری مهر، در میان وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم، همچنان ظفرقندی پای ثابت گمانهزنیها در مورد رای اعتماد مجلس است. در کنار بحثهای سیاسی که پیرامون ایشان دهان به دهان میچرخد، بررسی فعالیتهای ظفرقندی در حوزهی سلامت نیز اهمیت ویژهای دارد.
وی فوق تخصص جراحی عروق است و تحصیلاتش را در دانشگاه علوم پزشکی تهران و شهید بهشتی گذرانده است. ظفرقندی تجربه مدیریت دانشگاه علوم پزشکی تهران و دو دوره ریاست سازمان نظام پزشکی را نیز در کارنامه دارد. برخی از کارشناسان او را در ردیف صنفیترین پزشکان کشور قرار میدهند. مسئلهای که میتواند فعالیت وزارت بهداشت را با مانع روبرو سازد.
وزیر بهداشت نباید دو شغله باشد
«مردم بدبخت چه گناهی کردهاند که خودشان را دست این پزشکان دادهاند؟ چرا مردم باید مدام دنبال این پزشکان بیمارستانهای دولتی در مطب های خصوصیشان بگردند و مبالغ بیشتری را برای یک عمل جراحی پرداخت کنند؟» اینها سخنان دکتر پزشکیان در مخالفت با دو شغلگی پزشکان است. در جریان بررسی طرحی پیرامون «منع دو شغلگی پزشکان» در مجلس، دکتر پزشکیان گفته بود: «اگر قرار باشد به پزشک اجازه دهیم چند جا کار کند، معنیاش این است که بعد از انجام یک عمل، دیگر دکتر بیمارستان نباشد و به مشکلات بعد از عمل بیمار توجهی نکند. این در حالی است که دکتر باید 24 ساعته پاسخگوی مریض باشد و نمیتواند بگوید که قراردادش با مریض، در چهار ساعت انجام عمل بوده است.»
پزشکیان در حالی این سخنان را مطرح می کرد که معتقد بود به ضرر پزشکان و به نفع مردم است. اما بررسی سابقه فعالیتهای درمانی ظفرقندی، نشان از وجود تناقضی عجیب در انتخاب وی به عنوان وزیر بهداشت دارد. چرا که ظفرقندی نه تنها استاد تمام و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است؛ بلکه در یکی از بیمارستانهای خصوصی نیز فعالیت دارد. علاوه بر این، دکتر ظفرقندی در مطب خصوصی خود نیز به پذیرش بیمار میپردازد. این در حالی است که دکتر پزشکیان از مخالفان سرسخت اینگونه فعالیت یک پزشک بوده و آن را به ضرر مردم دانسته است.