در ابتدای این بیانیه آمده است: «انتخابات آمریکا با شکست ترامپ بهپایان رسید و مردی که مصداق بارز مردمفریبی و خودشیفتگی بود و از حمایت آدمکشان و نژادپرستان شرم نمیکرد از قدرت کنار گذاشته شد».
در بخش دیگری از این بیانیه تاکید شده است: «اکنون که رئیس جمهور منتخب آمریکا وعده بازگشت به برجام داده، فرصتی برای شدت بخشیدن به کوششهای معطوف به رفع تحریمها از موضع عزت در اختیار ایران قرار گرفته است تا تحریمهای ظالمانه پایان یابد، ملت نتیجه تحمل و شکیبایی خود را ببیند و کشور به مسیر رشد و توسعه اقتصادی بازگردد».
در بیانیه مذکور از ترامپ با القاب و عناوینی همچون «مردمفریب»، «خودشیفته»، «حامی آدمکش ها»، «حامی نژادپرستان»، «عامل نفرتپراکنی»، «تضعیف کننده نهادها و قواعد و حقوق بینالملل»، «زورگو»، و «حامی تحریم و ترور علیه ایران» و…نام برده شده است.
طبیعتا شخصی با چنین توصیفاتی به هیچ عنوان شایسته مذاکره و توافق نیست. اما جالب اینجاست که امضاءکنندگان این نامه، پیش از این و در خرداد 97 و پس از خروج آمریکا از برجام، در نامه ای تسلیم طلبانه تاکید کرده بودند که باید هر چه سریعتر با ترامپ مذاکره کنیم
امضاءکنندگان نامه مذکور، مشکلات اقتصادی فعلی را نتیجه عدم مذاکره و توافق نامیده و مدعی است که اگر با بایدن مذاکره کنیم، اوضاع کشور گل و بلبل خواهد شد. اما این افراد به این سوال پاسخ نمی دهند که مگر همین دولت آقای روحانی با دولت آمریکا مذاکره نکرد و به توافق نرسید!؟ پس چرا مشکلات حل نشد
در روزهای گذشته «بهمن آرمان» کارشناس اقتصادی حامی دولت اذعان کرد که «اگر به بحران به وجود آمده در بورس توجه کنیم این بحران بیش از آنکه به سیاست خارجی ارتباط داشته باشد به ندانمکاری و نداشتن مدیریت کافی مدیران ارتباط پیدا میکند. ساختن مسکن و آزادراهها در کشور که متأثر از تحریمها نیست».
رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای شورای عالی هماهنگی اقتصادی با تأکید بر اینکه برای علاج تحریمها دو مسیر «خنثیسازی تحریمها و غلبه بر آنها» و «رفع تحریم» وجود دارد، فرمودند: «البته ما مسیر رفع تحریم را یک بار امتحان و چند سال مذاکره کردیم اما به نتیجهای نرسید.
از طرفی عدهای معتقدند تجربه پرهزینه و خسارت بار برجام و علیرغم آنکه به واسطه برجام «هسته ای رفت ولی تحریم ها ماند»، نباید از یک سوراخ دوبار بار گزیده شد و همچنان با گروگان گیری معیشت مردم در پی تکرار و تعمیم برجام هستند